การเดินป่าที่ภูฏานที่มีระยะทางไกลที่สุด

ถึงแม้ว่าราชอาณาจักรภูฏานจะเป็นเพียงประเทศเล็กๆที่มีเขตปกครองอยู่38,394ตารางกิโลเมตรหรือมีขนาดเพียงร้อยละ0.07เมื่อเทียบกับประเทศนั้นแต่เนื่องด้วยสภาพทางภูมิศาสตร์ที่ภูฏานตั้งอยู่ในวงล้อมของภูเขาจึงกำเนิดให้ผู้ที่ได้อาศัยอยู่ในท้องถิ่นสามารถใช้ที่ดินเพื่อทำการเกษตรในแค่เพียงร้อยละ3ของพื้นที่ทั้งหมดส่วนที่เหลืออยู่

ส่วนใหญ่ไม่น้อยกว่าร้อยละ70คือพื้นที่ที่อยู่บนเทือกเขา

ซึ่งยังคงสภาพความเป็นป่าเขาที่สมบูรณ์และในพื้นป่าที่มีอยู่นั้นมีพื้นที่ที่ได้สงวนเอาไว้เพื่อเป็นการอนุรักษ์ทางธรรมชาติอยู่ร้อยละ26ทั้งหมดถูกประกาสให้เป็นเขตพื้นที่อุทยานแห่งชาติซึ่งมันเป็นจุดเด่นของคนที่จะมาท่องเที่ยวในประเทศภูฏานสิ่งที่นักเดินทางแสวงหาฝันให้มาที่ภูฏานคือการเดินป่าบนพื้นที่ที่เป็นเทือกเขาสูงประเทศภูฏานเป็นหนึ่งในดินแดนที่ดีของการเดินป่าตามหุบเขาเป็นอีกหนึ่งจุดหมายที่นักเดินป่าต้องใช้การพิจารณาถึงเส้นทางที่ได้เปลี่ยนแปรงอยู่ตลอด

โดยมีความสูงที่เปลี่ยนแปรงอยู่เสมอเป็นหลักเกรนเพื่อการวางแผนการเดินทางฝูงล่อในขณะนี้ที่เคยเดินตามหลังอยู่หลายชั่วโมงเวลานี้กำลังเดินแซงหน้ากันอีกครั้งล่อเป็นสัตว์ต่างที่เอาไว้ขนสำภาระหนักบนเทือกเขาสูงหากเราสังเกตให้ดีจะเห็นว่าล่อเป็นนักเดินเขาที่ดีและเป็นตัวอย่างที่เราจะนำไปประติบัติได้

การเดินเขาครั้งนี้สำภาระที่บรรทุกมาเต็มหลังล่อทุกตัวทำให้สัตว์ปีกสี่ขามีภาระหนักติดตัวในการเดินไต่ระดับบนที่สูงล่อจะมีการเดินเป็นพักๆเพียงเดินขึ้นเขาไปสามถึงสี่ก้าวล่อจะหยุดพักหายใจ

เพื่อสูตรออกซิเจนที่มีอยู่เบาบางจนเต็มปอดเมื่อมันได้หายเหนื่อยสักพักแล้วมันก็จะค่อยๆก้าวเดินไปเป็นพักๆต่อไปในเขตพื้นที่ที่มีความสูงเหนือจากระดับน้ำทะเลกว่า3,500เมตรการเดินทางไปในแต่ละก้าวเป็นภาวะของความเสี่ยงที่นักท่องเที่ยวจะเกิดอาการของโรคแพ้ความสูง ซึ่งอาการแพ้ความสูงนี้สามารถจะเกิดขึ้นได้กับทุกคน

โดยไม่ได้มาจากตัวแปรงของพายุเพศหรือความฟิตของร่างกายโรคแพ้ความสูงนี้ไม่สามารถคาดการได้ล้วงหน้าว่าใครบ้างที่จะสามารถปรับตัวได้ดีกว่ากันทางการแพทย์แม้แต่นักกีฬาที่แข็งแรงก็อาจจะเกิดอาการนี้ได้แต่ในทางตรงกันข้ามผู้สูงอายุบางคนก็สามารถขึ้นไปอยู่บนที่สูงโดยไม่มีอาการใดๆปรากฏออกมาจึงเป็นเรื่องที่นักเดินทางที่จะต้องท้าทายด้วยตัวเองเพราะการเดินป่าที่มีระดับความสูงขึ้นไปต่อจากนั้นเป็นเรื่องของการผจญ ภัยที่นักเดินทางทุกคนต้องเผชิญ